Ik lees een paar weblogs.
Niet zoveel.
*Die* ik volg, volg ik ook écht.
Ik heb er een feed op, ik klik ze aan zodra er iets is gebeurd.
Ik reageer niet altijd (soms heb ik niets te zeggen) maar áls ik reageer klik ik aan dat ik op de hoogte wil worden gehouden van reacties ná mij.
En als een weblog die optie niet heeft kom ik uit mezelf regelmatig terug.
Ik weet niet of het zo móet maar als het mij zo gebeurt, vind ik dat prettig.
Waar ik de pest aan heb zijn mensen die af en toe eens binnen denderen, uit hun nek kletsend een ouwehoer-reactie in een commentje plempen (meestal kritisch over wat ik in mijn leven probeer te doen, nare betweters dat het zijn) en die dan de deur achter zich dichttrekken.
Niet meer kijken of er op hun harde, klapinhetsmoel-reactie een tegenreactie komt.
Gewoon wég.
O ja, nog iets.
Voor je een mening ventileert, een advies geeft, een eigen ervaring toevoegt: lees wat er al staat.
Een weblog is een ontboezeming of een beargumenteerde mening of wat dan ook maar iha doet iemand moeite een eigen idee vorm te geven.
Daar dwars overheen scannen, aanslaan op 1 woord en dan jóuw verhaal in de reactie zetten ook al heeft die niets met het originele verhaal van doen: NOT DONE.
Ik heb nog geen mensen gezien die mijn weblog binnen denderen en kritische, bemoeizuchtige reacties plaatsen en dan niet meer terugkomen. Stuur je die mensen dan een mail? Zou ik wel doen denk ik.
Waar ik wel echt een gruwelijke hekel aan heb, bijna het tegenovergestelde: positieve reacties die helemaal niets met het geschreven stukje te maken hebben en enkel gaan over de manier waarop het is geschreven. Gisteren zei iemand ‘je hebt echt talent, hoor!’ en dat het stukje goed was opgebouwd.
Als iemand schrijft dat ‘ie ontroerd is, of heel hard moest lachen: fantastisch. Maar mensen die blijkbaar helemaal niet door het verhaal worden gegrepen maar toch graag een “compliment” willen maken, alsof ik een klein kind ben, mogen van mij opdonderen.
Haha! en laat ik dat nou net ook bij jou hebben gedaan 🙂
Een compliment…
Je schrijft ook zo verdomd goed!
Mbt de zeik-reacties: soms reageer ik hier wildwoest (wat weinig oplevert).
Soms mail ik inderdaad. Mijn ervaring daarmee is verdere escalatie. Ook al was mijn mail -dacht ik- níet agressief.
Misschien zijn de denderaars gewoon nare mensen.
Als iemand het bont maakt door het een aantal keren te doen waardoor telkens mijn humeur wordt verpest (aangezien ik me die dingen aantrek) zet ik ‘r wel eens op de blacklist zodat berichten vanaf dat ip-nr niet meer binnenkomen.
Haha, maar jouw compliment was heel anders dan die van de bezoeker daarvoor. Ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel!
Die blacklist is een goeie tip, volgens mij kan dat bij mijn weblog ook.