Weer een abonnement op VN (analyse – nou ja)

Ik heb weer een abonnement op VN.
Na ‘m een jaar (bijna) direct bij het oud papier te hebben gegooid. Zodat ik mijn andere abonnement beëindigde. En nr. 2 was de laatste die ik kreeg (en die ging ook bij het oud papier).

Maar op een avond toen ik uitzonderlijk goed gehumeurd was belde een érg leuke knul van een call center who charmed the pants off of me (bij wijze van spreken).
En ach – why not, dacht ik en legde me vast op 13 weken voor 13 Euro en daarna een kwartaal-abonnement.

Woensdag valt nummer 1 (voor mij) wat nr 9 is in de bus.
En ik laat ‘m in het cellofaan maar denk vandaag: ik moet ‘m op z’n minst doorbladeren anders wordt het straks weer 25 nummers ongelezen op de stapel voor de plaatselijke voetbalvereniging.

Op de omslag: de nieuwe Dusty’s – Adele, Duffy en Shelby. Die muziek ken ik, dat vind ik leuk dus lees ik. En het interviewtje met Adele (“giechel-giechel”) vond ik ontwapenend leuk, moest ik erg om lachen.

Dan van kaft tot kaft.
Geen zin in Johnny Hoes. Bij De kleine wereld een grappig verhaaltje over Idols kijken maar ik kijk er nooit naar dus ik vóel er niks bij.
Bernhard – blèh.
Cruijff – dubbel blèh.
Eveline Herfkens – geen zin meer in.

Blader-blader en dan, gelukkig: goeie column van Max van Weezel.
Met kop en staart en inhoud.

Nog meer geblader en ‘interessant’ de kids die in NL en ENG les krijgen op de middelbare school maar ik hoef er niet álles van te weten.
Tichelaar – oh well.
Katrina – idem
Mooie foto’s van steden – inderdaad.

Rinus Ferdinandusse (ha!) over een boek over Chandler die trouwde met Cissy die 15 jaar (o gruwel) ouder was.
Het boek blijkt mwah en het artikel ook.

Nog wat over andere boeken en mn een lofzwang op een mooie meid met een mooie naam (gaap) door Sander Pleij.
Vormgeving (tafelpoot) en film (There will be blood) = verder bladeren.

Kort: een boek over de Enigma variaties en ik ben benieuwd maar tegelijk weet ik het niet want ik liet er een paar van draaien bij de uitvaart van Lodewijk en sindsdien heb ik ze nooit meer kunnen draaien.
(misschien toch weer eens doen, ik hield altijd erg van die muziek)

Piet Grijs – geen zin in.
Stephan Sanders over het zijn van ‘dranktobber’ en dat vond ik erg leuk dus ging ik kijken op de site over het drankminderen waar ik rap afhaakte bij de confronterende mededeling dat een vrouw écht niet meer tot zich mag nemen dan 2 glazen wijn – af en toe.

Conclusie.
Ik zou VN nooit hiervoor hebben gekocht.
Maar nu het/hij toch in de bus is gevallen heb ik me met een aantal artikelen zeker vermaakt.
Volgende week nog eens proberen.
En in die 25 weken zit in elk geval de Thrillergids.