Vanmiddag zie ik Sammie op het terrasje achter het huis met iets in zijn mondje.
Ik sta in de startblokken. Klaar om een zielige jonge mus te redden.
Wanneer ik een staartje zie denk ik: muis! hoera! you go, Sammie!
(dat is wat een muizenplaag dóet met een mens)
Ik ga toch naar buiten, eigenlijk vooral om te voorkomen dat Sammie -zoals hij graag doet- de muis binnenbrengt waar die dan nog blijkt te leven en enthousiast een kolonie sticht.
Maar Sammie is me te snel af, sleept de muis naar binnen en legt die op het tapijt.
Ik heb niet veel verstand van muizen maar ik dénk, afgaand op de plaatjes bij google: huismuis.
Sammie loopt weg. Hij eet geen muizen, soms speelt hij met muizen maar eigenlijk is de lol vooral de jacht.
Deze kwam duidelijk uit de schuur want aan zijn snorharen kleefden wat korrels van het isolatiemateriaal waar de muizen doorheen hebben geknaagd.
Heel goed! zo roeien we ze uit – één muis per keer.
Guus eet wel muizen.
Deze ging er met huid en haar en staart helemaal *in*.
Oe Jeanne, die laatste foto *jank*
[Ondanks dat mijn honden ook graag hun barfhapjes lusten, maar dan zijn die beesjes al dood #kopinhetzand]
Voordat ik een muizenplaag had koesterde ik elke muis, dwong een kat die uit te spugen en zette hem weer buiten.
No more.
Snap ik 😉
Prachtige foto’s! Guus moet wel een goed spijsvertering hebben!
Mijn katten deden het óf net als Sam, alleen doden, maar niet eten. Of wel eten, maar dan de onverteerbare delen weer uitkotsen, ergens in huis. Of ze waren helemaal niet geïnteresseerd en lieten de muizen gewoon lopen. Dat is het ergst. Jij hebt tenminste twee dappere jagers 🙂
Wat een geweldige foto…
Gewoon kunst.