Sally is terug (en zat vanmiddag voor het eerst tegen Thomas aan in het zonnetje – tot nu toe deden ze of ze geen ander konijn zágen).
En ook de caafjes zijn terug (op twee na die nog niet uitbehandeld zijn).
Haremhouder Joep meende zijn mannelijkheid te moeten uittesten door alle dames op die ene na met wie hij 3 weken in een kooi zat even te berijden.
De dame met wie hij in de kooi zat voelde zich geroepen de ándere dames op te jagen en zo mogelijk in de kontjes te bijten.
Ze maakte het zo bont dat ik 1 stap was verwijderd van haar in de nek pakken en buiten de ren zetten: zó, ga jij maar buiten spelen.
Gelukkig ontdekte ze toen dat de ren héél groot is en dat er nog veel viel te verkennen waarna ze was gekalmeerd.
Een happy family hebben we dus.
Terwijl ik naar de knagers sta te kijken sneeuwt het opeens witte veertjes en landt op twee meter van mij in de ren een sperwer met een prooi in de poten.
Aarzeling.
Zowel bij de sperwer als bij mij.
Dan vliegt die weg en gaat zitten in een tak boven me.
De prooi, een Turkse tortel schuift een stukje op.
De sperwer verdwijnt.
Zeker een uur (ik ga af en toe kijken) zit de duif bij te komen van de schok.
Zwaar gewond lijkt-ie niet.
Maar wel wat staartveren kwijt.
En mogelijk ook wat steekwonden door de klauwen.
Na een tijdje is hij weg.
Zelf gevlogen vermoed ik.
Want als de sperwer was teruggekomen om het karwei af te maken hadden er op die plek meer veren gelegen.
shabnam zegt
Prachtig verslag! Fijn dat de meeste knagers weer lekker kunnen rondsstruinen.