Wennen

Toen Nicolien en Maria+Elvira nét in hun kooien zaten in de bijkeuken, zag ik ze overdag amper.
Zodra ze mij gewaar werden sprintten ze naar hun verstopplek en hielden zich schuil tot ik was verdwenen.

De laatste dagen zie ik ze steeds vaker.
Ze lijken te wennen.
Niet aan het opgepakt worden en drankje moeten slikken, maar wel aan het in de kooien zitten en mij zien passeren.
Soms (denk ik) kijken ze zelfs verwachtingsvol: brengt ze iets lekkers.

Vanavond haal ik het bakje van de konijnen uit de schuur en hun eigen bakjes uit hun kooitjes om hun avondmaal te bereiden.
Iemand zet het op een fluiten.

En dan gebeurt waarop ik nu al weken hoop: Nicolien staat op de achterpootjes en kijkt naar de andere kooi en maakt een geluidje.
Ik dénk dat ze communiceert.
Iets als “hé! jullie ook hier! wat leuk!”

Dat is natuurlijk puur speculatie.
Een cavia is geen bonobo.
Wie weet wat zo’n diertje denkt.