Vandaag mailt iemand me, is verbaasd dat ik al een uur niet aan de PC zit.
Ik hoef niet, leg ik uit.
Vroeger had ik een winkel en hij liep wel niet de laatste jaren maar ik moest toch regelmatig even kijken of iemand had besteld of een vraag had of wie weet: betaald.
Dat hoeft nu niet meer.
Toen had ik nog een paar vrienden maar 1 ervan ging dood en de enige andere (ja, ik weet het: ik bén een sneu tiepje) bedacht dat ze eigenlijk me niet zo erg mocht want ik zei de verkeerde dingen dus die wou niet meer met me mailen.
Kan gebeuren! ik neem ook niks kwalijk.
Maar toen was er dus helemaal geen reden meer om regelmatig de mail te checken.
Is dat erg?
Nou… erg?
Beetje ‘sneu’ misschien als in ‘wel zielig dat ik helemaal niemand heb die met me wil mailen’.
Want alleen is maar alleen.
Maar beter dát dan me anders voordoen dan ik ben.
Niet dat dat hier aan de orde was.
Ik stelde alleen een niet eens slecht bedoelde vraag die helemaal fout werd opgevat!
Met als gevolg: jou hoef ik niet meer.
En dan ben ik ook koppig en denk ik: als je niet eens de moeite neemt om uit te vinden of ik iets idd slecht bedoelde maar meteen de hoorn erop gooit – laatdanookmaar.
Zodat ik nu alleen ben.
Met Loki!
Dus eigenlijk helemaal niet alleen.
Maar Loki mailt niet dus daar hoef ik de PC niet voor aan te zetten.
Geef een reactie