Dit is de Nationale Uitrustweek.
Ik las het op maandag en dacht: uitrusten, dat lijkt me wel wat, ik meld me aan.
Ik bleek laat te zijn want als ik het een week eerder had gedaan had ik al allerlei opdrachten kunnen doen.
‘Opdrachten’. Daar word ik nooit blij van.
Die associeer ik ook niet met ‘uitrusten’.
Direct na het aanmelden een mail.
Ze vinden het leuk dat ik me heb aangemeld en nu moet ik iets aanklikken.
Dan vind ik opdrachten.
Voor het uitrusten.
Zoals dat ik élke dag 30 minuten moet bewegen.
En dat ik afspraken moet afzeggen.
Drie gezonde maaltijden eten per dag.
Acht uur slaap per nacht.
Het zijn me véél te veel dingen die ik móet en waarvan ik bij voorbaat ook al moe word en helemaal niet uitgerust.
En ik kan het ook niet helpen dat uitgerekend nu de Winkel goed loopt en ik die bestellingen dan ook moet verzenden.
En de mondhygiëniste afzeggen met “sorry hoor, ik moet uitrusten” en de dierenarts en R. idem – ik vind het tegennatuurlijk en ráár.
Doe mij maar gewoon opdrachten om iets te dóen.
Die ik op lijstjes schrijf. Of op velletjes papier. Waarna ik ze aan het magnetisch bord hecht.
Met vrolijke kleine magneetjes.
Leuke Winkeltip lijkt me dat!
Uirtusten en opdrachten doen horen niet bij elkaar dus ik houd me maar aan mijn eigen manier van uitrusten, niet veel doen en alleen maar dat doen waar ik zin in heb 🙂
Dapper, ik haakte echt direct af toen ik iets las over ‘opdrachten’. Ik rust erg _niet_ uit van opdrachten 😉
niks ‘dapper’, Hippo – je denkt toch niet dat ik meer heb gedaan dan die pagina bekijken en wat ik er las hier gebruiken als opwarmertje voor de Winkeltip 😀