Woestijn

Ik leerde de woestijn waarderen door er met Lodewijk in te kamperen.
‘Wild’ kamperen.
Niet op zo’n stomme camping.

Dat zie ik me in mijn eentje niet meer doen.
Zodat ik me beperk tot het huren van zoveel mogelijk eenzame huisjes.

Wat we ook een paar keer hebben gedaan en wat heel bijzonder was: we peddelden de Green River af.
Dan werden we op een bepaald punt te water gelaten met onze Canadese kano en een aantal dagen later weer opgehaald op een ander punt.
Dat moest je dus wel goed uitrekenen, dat je daar niet te vroeg of te laat was.
Bovendien: de Green River was echt een rivier dus met stroming en je wou niet de ophalers aan de kant zien staan terwijl je zelf wanhopig probeerde terug te peddelen omdat je er al *voorbij* was.

Het was vooral heel relaxed zoals hier: uurtje lezen (in hoe ouderwets: een echt boek!).

Enige momenten van stress – die er helaas toch wel waren -: wanneer we op de kaart een mooie plek hadden uitgezocht en die bleek al bezet of (nog erger) dat we ergens net kamp hadden opgezet en een stel ongelooflijke aso’s ging direct naast ons staan.