Greta en Klaartje zijn terug.
R. en ik waren met kip An naar de dierenarts. An heeft een infectie van de luchtwegen (waar ik snel bij was, zei de dokter) zodat ze nu daar een antibioticakuur ondergaat en dan zaterdag mag opgehaald.
We komen thuis, praten daarover na en: “ze is terug!”
Klaartje.
Op het muntperkje maar wanneer ze mij ziet schrikt ze en gaat dwalen langs het linkerdeel van de tuin.
Samen met een witte eend.
R. doet het hok open: daar zit Greta. En legt een ei.
Om drie uur ’s middags. Terwijl ze dat altijd tussen negen en tien in de ochtend doet.
Ook zij doet daarna erg onwennig en pikt wat vliegjes en andere insecten aan de rechterkant van de tuin.
Bij alle twee valt me op dat de kontjes nat zijn.
Om half vijf stapt mijn werkster binnen. Die was hier begin van de middag, voerde een zwaan die voor de steiger zat te zeuren en hoorde kippen.
Daar zaten ze. Onder de steiger.
Drie dagen in het water met de pootjes en een deel van de buik.
Twee eieren dreven er rond.
Ik ben dolblij. Ik ben gelukkig.
En ik voel me hartstikke schuldig omdat ik daar niet ben gaan zoeken.
Wel stond ik regelmatig in de achtertuin te luisteren en keek in de houtstapel net vóór de steiger.
Waarom riepen ze me niet? Of riepen ze wel maar hoorde ik ze niet.
Ik voel me een waardeloze moeder.
Met als slap excuus dat de buurvrouw en R. toen die hielpen zoeken ook niet op het idee kwamen onder de steiger te kijken.
Drie dagen in het water staan. O got.
En nu, na de eerste schrik, alweer hartstikke lief en aanhankelijk en eten uit de hand en achter mij aan lopen.
Het spijt me zo, liefjes.
Ik hoop het nog erg veel jaren goed te kunnen maken.
Blijdschap! En ik voel me ook een beetje schuldig, omdat ik ook nog heb gedacht dat die zwarte kat ze misschien naar het water had gejaagd. Maar dat is ongeveer het enige wat ik je níet heb gezegd over waar ze allemaal konden zijn. Maar…..eind goed al goed…..wat een avontuur…..
Ik had wel aan het water gedacht, hoor. Daar heb ik ook regelmatig gekeken.
Maar je kunt niet vanaf de rand van de steiger in het water diep eronder komen. Heb vanmiddag nog mee staan kijken hoe er daar spijltjes zitten.
Ergens moet een opening zijn.
Mogelijk vanaf het water (extra slim dan als ze die allebei hebben gevonden). Mogelijk ook op een andere manier vanaf land.
We gaan donderdag alles goed bekijken daar. Op zoek naar de geheime toegang.
Het ligt dus niet aan jou dat jij me niet op het water hebt gewezen. Iedereen die aan water woont houdt er rekening mee dat dieren (en kinderen) daarin kunnen verdwijnen.
Alleen had ik dus lijkjes verwacht.
Wat een mutserige kippenmeiden. Ik leefde met je mee en had de twee kippen ook al opgegeven. Maar ze zijn er nog! Ben blij voor jou en voor Greta en Klaartje.
O wat goed!!!! Wat heerlijk dat ze terug zijn!
Blij te lezen dat de kippen weer terug zijn!! blij voor de kippentjes en bij voor jou!
Ze zaten erg vroeg op stok voor hun doen (om 18 uur ipv na 20 uur).
Zijn vast erg moe van het avontuur.
Maar al snel waren ze weer zo helemaal zichzelf! Enthousiast, gretig.
Blijkbaar hebben ze een veerkracht die ze dit nare avontuur snel doet vergeten.
Ben blij dat ze weer terug zijn en het spijt van mijn eerdere opmerking.
wat een goed en onverwacht nieuws. En ga je nou niet schuldig voelen, je kunt toch niet aan elk onverwacht ding denken? Jou ‘kennende’ ga je ze nu gewoon extra verwennen!
@Truus: geen spijt hebben! ik heb zelf de afgelopen dagen ook de meest gruwelijke scenario’s bedacht…
@oehoe: het Grote Verwennen is al begonnen, heb ze een ons rosbief van de katten gevoerd (zijn ze gek op) en gebutst eitje en geraspte kaas en gevulde koek.
En uiteraard kippengraan met mais en kippengraan met legmeel (vinden ze lekker, vraag me niet waarom) en duivenpinda’s en brood en andijvie.
En ook nog klein strooigoed waarvan R. en ik bij Ranzijn vier verschillende soorten in kochten.
En ik zal NOOIT meer zeuren dat ze zo vroeg opstaan en dat ik daarom te kort slaap!
Morgen dus om zes uur naast het bed en de lieve vrouwtjes de tuin in laten.
Die dan (al worden ze pas wakker door mijn openen van de schuurdeur) meteen zullen jammeren: nou zeg! ben je er nu pas!
Wat houd ik van ze!!
Wat heerlijk voor jullie drietjes! Yes!!!!
Heee wat fijn. Zie je wel niks Buizerd, vond het ook al een raar verhaal. Een idioot kon ik me voorstellen maar verder niet. Erg fijn dat ze er weer zijn en als ze eitjes leggen zijn ze dus niet heel erg van slag denk ik?
Vandaag weer een eitje en het is echt bijzonder hoe snel ze weer helemaal zichzelf zijn.