Zelden

Omdat ik eigenlijk zelden ziek ben (af en toe eens griep) ga ik vrij onbezorgd veel reizend door het leven.
Ok – af en toe eens rugpijn.
Wat vervelend kan zijn zoals die keer toen ik er een Amerikareis door moest afzeggen maar meestal is het na een paar dagen weer over en ben ik het een paar dagen dáárna alweer vergeten.

Tot het weer toeslaat.
Zoals nu.

Eigen schuld: boodschappen niet voldoende verdeeld over een groot aantal tassen maar vooral gepropt in dat ene krat.
Ik voelde het al bij het sjouwen: niet slim.
Maar dacht tegelijk: misschien valt het mee.

Gisteren deed ik koppig geen oefeningen.
Hopend dat het vanzelf over zou gaan.
Vannacht kan ik me amper omdraaien.
Ik besluit na wakker worden direct wat te gaan rekken en strekken.
Eerst maar eens die oefening waarbij ik op de rug liggend eerst het ene been en dan het andere strek.

Kramp! in de linkerkuit.
Rustig ademen, rustig ademen spreek ik mezelf toe.
Kramp zakt iets maar nu strompel ik met rugpijn en een trillend linkerbeen door het leven.
En doe mijn best niet te snauwen tegen Sammie die niet snapt dat mijn tempo lager ligt en dat bukken om bordjes neer te zetten leidt tot gruwelijke pijn.