Door geweldig samenspel slaagden L. en ik erin caaf Dorothy te vangen.
Haar beschadiging lijkt exact op die van Nicolien in het begin maar om er nou meteen spul in te stoppen tegen schimmel zonder een echte diagnose: gaat toch wat ver.
Dus neem ik haar morgen mee naar de dierenarts.
Intussen is ze gehuisvest in een nieuw aangeschafte kooi.
Op de website van Ranzijn staan eenvoudige modellen van 20-30 Euro.
Die vind je niet in de winkel.
De enige die niet oogde als huisvesting voor een kleine kanarie kostte 55 Euro.
Met bijgeleverde ‘ruif’ voor hooi (die veel te hoog zit voor een cavia) en een waterfles (idem).
Wel fijn: een room of her own om zich in te verstoppen.
Ik installeer de kooi in de ziekenboeg.
Wanneer ik Dorothy erin stop zit ze binnen een fractie van een seconde (zo niet sneller) in haar verstopplek.
Terwijl Nicolientje zich ook de hele dag ophoudt in de hare.
So much for mijn idee dat ze samen steun konden hebben aan ‘hé, jij ook in een kooi in de bijkeuken!’
Aan de kooi zat een vrolijke tekening.
Ik begrijp nu dat de cavia geacht wordt rond te lopen om dan bóven via een trapje de ruif te ontdekken.
Hoe ze de waterfles zou moeten bereiken is me ook op de illustratie niet duidelijk.
Wél dat ze geacht wordt ‘supertam’ te zijn.
Geef een reactie