Gisteren.
Iemand betaalt een boekenlegger waarvan ik er nog zeker 5-7 heb.
Hij moet liggen in 1 van deze dozen.
Hij ligt er niet. Sterker: een hele doos is zoek.
Hoe kán dat nou? Dit zijn grote dozen. Die zet je niet even verkeerd neer zonder dat het na een tijdje toch opvalt.
Vandaag.
Iemand heeft een kalender en een agenda besteld. Alle kalenders en agenda’s liggen hier.
Ik pak de kalender maar kan de agenda (waarvan er nog twee exemplaren zijn) niet vinden.
Het is een Betty Boop-agenda. Zou ik die in de laatste Boop-doos hebben gedaan?
Gekeken. Nee.
Bovendien: ik *zie* die agenda’s daar nu al een paar maanden liggen.
In gedachten dan.
Zouden ze achter de plank zijn gezakt?
Alle planken eronder ontruimd en bekeken.
Nee.
Wel gevonden: een mini Spongebob-kalendertje. Waarover een klant me vorige maand een mail stuurde: als iemand niet betaalt, mag ik ‘m dan.
Die mail heb ik eerder deze week in een ordelijke bui gedelete.
Wat ben ik een ongelooflijk warhoofd. En sloddervos.
Hoe moet dat nou met die agenda.
Moet ik nou twee dagen zoeken.
Ja, dat moet.
Maar wáár.
(heb pest aan mezelf)
aafke zegt
ach, komt vanzelf weer eens te voorschijn 🙂
(heb ook wel eens pest aan mezelf)
Renesmurf zegt
Een goede administratie is het halve werk.
Maar ja, soms weet ik ook zeker dat iets ergens ligt en ligt het er niet, aaargh!