Tijdens Buitenhof wil ik mijn belastingpapieren ordenen.
De giroafschriften mn. Want begin dit jaar heb ik de andere papieren zodra ze binnenkwamen netjes in een insteekmapje gedaan.
Het geheel borg ik in de zomer in deze kist op.
Ik installeer me en zoek uit.
En ik vind veel dat ik verloren had gewaand maar *niet* dat ene mapje met handig bij elkaar opgeborgen papieren.
O got.
Misschien in déze doos dan (die ik over het hoofd had gezien).
Ook niet.
Of toch op tafel.
Nee.
R. gebeld. Die zegt: misschien op die plank naast je bureau (zie plaatje hieronder)
En ik dénk het niet. Maar ik weet het ook niet meer zodat ik die toch maar ga uitspitten.
Ik heb nu de rechter stapel tot halverwege doorgespit (zonder resultaat). En vastgesteld dat ik al minstens vijf jaar alles ‘voor later’ daar neer gooi.
Vandaag ben ik weer eens niet zo blij met mezelf 🙁
Lange tijd deed ik aan geavanceerde ‘opruimsystemen’, alles op vaste plaatsen in mappen, laden, dozen enz. Echter, het systeem hield zichzelf weliswaar op orde maar mij niet want alle dagelijkse energie ging op aan het hijgend onderhouden van het systeem.
Wat niet productief is.
Dus is het nu weer een relaxte chaos en de belasting gaat naar de boekhouder want daar snap ik al 30 jaar niets van.
Moraal: geen.
Het ergste is (geloof ik) dat ik mijn belastingman niet durf te bekennen dat ik álles heb zoek gemaakt 🙁
Ze zijn bij kleine ondernemers natuurlijk gewend aan de meest schilderachtige toestanden. Als je dus belt en in kjoetmodus eerlijk je verhaal vertelt wordt een beetje beschaafde centenjongen toch boterzacht? Jawel.
kjoetmodus werkt altijd ietsje minder bij mannen-die-op-mannen-vallen is mijn ervaring….
Shit, de pech stapelt zich op. Blijft over: een gevoileerde basstem met charmante huilerigheid. Niet zo makkelijk.
Wil jij voor mij het woord doen?
Ja hoor. Even oefenen op de goede huil en kassa!
Ik heb een ladekast waar ik alles zo’n beetje in mik – een la voor afschriften, een la voor officiële papieren, een la speciaal voor werkdingen, enzovoorts.
En als ik NU ONMIDDELLIJK iets nodig heb, zit dat er niet in, maar dan zwerft het naast m’n bed, in de badkamer, of in de stapel op tafel…
Kost bergen tijd, stress, energie en humeur, maar blijkbaar krijg ik het niet voor elkaar om het “gewoon” op te ruimen 🙁
wat een heel erg mooi kistje. en verder wat typisch, ik kan bijna alles hebben van mezelf maar iets kwijt zijn! ik moet morgen papiercontainer op kop zetten wegens noodgeval, ben in staat om het niet te doen, maar het moet toch érgens zijn motiveer ik mijzelf dan weer…
Lodewijk kocht dit kistje ooit voor mij.
Mooi, hè?
Ik heb veel meer van die kippen-dingen in huis.
Schalen enzo.
Wat is de meest onlogische plek waar je die papieren neer gelegd zou kunnen hebben? Want daar vind ik ze dan meestal, omdat het me toen erg logisch leek. Het ligt vast op een plek waar je verder nooit iets neerlegt, want je weet van jezelf dat je de neiging hebt om grote stapels te maken en daar kan het dan in kwijt raken. Op dat ene ‘heldere’ moment bedacht je dat je het dus beter op die ene plek kon neerleggen, dan zou het niet kunnen kwijtraken of ondersneeuwen. Zo vond ik in mijn studententijd ‘opeens’ een briefje van 250 gulden terug in het laadje van mijn schootkoffiemolen. Ik had het daar een keer ingestopt herinnerde ik me toen, omdat er steeds werd ingebroken in de studentenflat en ik het idee had dat een dief nooit in de koffiemolen naar iets waardevols zou zoeken. Als ik geen trek had gehad in vers gemalen koffie, zou het er nu misschien nog wel inzitten 😉
@ Karin: omdat ik het zelf écht niet meer kan bedenken komt morgen R.
Die zal eerst die dozen die op de grond van de woonkamer staan nog een keer doorploegen voor het geval het mapje er tussen zit maar ik het steeds over het hoofd zie.
En daarna zal hij op de gok onlogische plekken gaan zoeken.
Help me hopen.
@Jeanne, het is heel goed mogelijk dat je het gewoon over het hoofd ziet. Welk beeld heb je van het mapje? Of heb je elk insteekmapje ingekeken. Soms zoek je naar iets ‘roods’ omdat je zeker weet dat het zo is en blijkt het toch ‘groen’ te zijn. Onbewust leg je dus een aantal dingen al opzij, wegens niet voldoen aan het beeld. Kans is dus groot dat R het vindt, want die zoekt gewoon naar *een* mapje en zal gewoon in elk mapje kijken wat erin zit, terwijl jij dan misschien denkt ‘daar hoef je niet in te kijken, want dát mapje is het niet’ Blijkt het toch dát mapje te zijn. Enige nadeel is dat mannen niet kunnen zoeken. Maar misschien juist weer wel als ze voor een ander wat moeten zoeken. En uitzonderingen bevestigen de regel natuurlijk.
Er is hoop, probeer ik dus te zeggen 🙂
Op de foto zie ik een blauwe insteekmap liggen.
Het zouden best giroafschriften kunnen zijn, als ik er doorheen kijk.
Sterkte met het vinden.
@ Lida: nee, het probleem zijn niet de giroafschriften. Die liggen van vele jaren in vele dozen.
Het gaat om 1 plastic insteekmapje (geen idee welke kleur) waar in zit wat mijn uitkeringsinstantie me toeschoof, wat mijn boeken opbrachten, mijn aandelen, de WOZ-schatting etc.
een heel leuke kist is dat. Zit er geen dubbele bodem in ?