Negen van de tien keer (minstens) blijft VN ongelezen.
Wat dit toch al niet goedkope abonnement extra prijzig maakt.
Vandaag was keer tien.
Stoeltje opgesteld in de tuin op het enige plekje waar ruimte was én zon tot drie uur.
Dan verdwijnt het allerlaatste straaltje zon met dank aan de giga boom in de tuin van de buren waarvan ik hoop dat de nieuwe bewoners die snel omkappen.
Ook al is-ie oud en maakt dat het zielig maar een vrouw in de buurtuin wil ook wel eens ná drie uur een beetje in de zon zitten soezen. Of lezen.
Maar goed. VN gelezen dus. Wat me niet meeviel.
Wat een hoop oninteressante artikelen.
Zelfs het zo smakelijk aangekondigde ‘korte verhaal’ vond ik mager.
Na een half uur was-ie uit. Dit kostbare weekblad.
En toen was de zon ook weg en ik verbrand.
Voor straf omdat ik anders altijd binnen blijf zitten werken.
VN opzeggen en in de winkel af en toe eens kijken of ie die week iets te bieden heeft?
Je hebt helemaal gelijk, Hippo.
Opzeggen abonnement gaat op het voor vandaag ’te doen’-lijstje.
VN = nostalgia = Martin v Amerongen, Joop v Tijn, Igor Cornelissen, Tamar (de onvergetelijke), v Meurs, Ischa, Salverda, Bibeb vroeger, enz. Jaren 60/70 elan. Een blad propvol giganten, zonder gelijkwaardige opvolgers eigenlijk. Het is nooit meer helemaal goed gekomen daarna.
@ Jaap: ja, precies, dat is het.
Ik was abonnee toen ik 20-30 was.
En telkens wanneer ik ‘m weer eens probeer hoop ik dat gevoel weer terug te vinden.
Wat dan niet gebeurt.
En je dan zo bekocht voelen als het er niet meer is…
Ik koop ‘m 2 keer per jaar: voor de Thrillergids (mwah) en voor de ‘lezersspecial’ (waarvan ik het gevoel heb dat ie steeds korter wordt en in herhaling valt).
Gisteren kocht ik na lange tijd weer eens een VN, nav het lange artikel over Joop van Tijn. En dat ga ik toch maar vaker doen. Zoals vroeger wordt het nooit meer maar ik trof tegen de verwachting in een volle tombola met mooie stukken. Benieuwd wat het morgen brengt.
Die VN heb ik hier nog liggen. Dus als iemand ‘m wil?