Om half zeven dwing ik mezelf naar het kippenhok.
& Co ligt binnen maar is nog niet dood.
Om half tien ligt ze buiten.
Helemaal plat, kopje naar beneden.
Ademt ze? Ja, toch wel.
Ik zet wat water bij haar neer (tegen beter weten in hopend enzo).
Een half uur later: bewegingsloos.
Het is gebeurd, denk ik, en wil haar oppakken.
Haar kopje schrikt op.
Toch nog niet dood dus.
Nu – weer een half uur verder – ligt ze in de bosjes. Weggekropen.
Ze leeft nog wel.
En in de achtertuin zitten zes vrolijke caven die gezellig multi culti zijn geéntegreerd en hard naar me fluiten om lekkere hapjes.
he gatsie jeanne, dan zou het maar beter zijn als ze toch dood gaat 🙁 opknappen zit er denk ik niet meer in als ik jouw verhaal zo lees?
Ik denk het ook niet, dat ze nog opknapt.
arme & co
arme jeanne
Geef haar rustig de tijd…
Sterkte er mee.
Oh wat een ellende is dit voor de & CO maar ook voor jou, sterkte Jeanne