Een paar maanden geleden zoek ik de guldenpostzegels uit zodat ik die er vóór november (dan verliezen ze hun geldigheid) nog doorheen kan jagen.
Ergens tussen de tafel beneden (waar ik dit doe) en mijn bureau boven raken ze onverklaarbaar zoek.
Ik zoek er nog steeds naar maar een beetje met de moed der wanhoop.
In juli koop ik voor honderden Euro’s ‘forever stamps’ met de aanduiding 1.
Die dan nog 54 cent kosten en nu 60 cent waard zijn.
Omdat ik een beetje een trut ben en wil voorkomen dat R. ze tijdens mijn vakantie al overal opplakt, berg ik ze veilig op.
Net wil ik er 1 gebruiken om een ansicht naar Amerika mee op te vrolijken en: ze zijn zoek.
Zoals me een paar dagen geleden al opviel dat mijn adresstickers zoek zijn.
Er zijn volgens mij twee opties.
– ik ben ernstig aan het aftakelen en verstop dingen voor mezelf
– ik heb heel geniepige kaboutertjes in huis die zélf die dingen zoek maken met als extra bonus dat ik dan aan mijn verstand kwa twijfelen.
Wat het ook is: zorgelijk.
Geef een reactie