Zwanen

De zwanen zijn terug.

Vanochtend om kwart over zes sta ik de eenden te voeren (ik weet het: volstrekt overbodig maar ik heb het brood gekregen en die paar hapjes kunnen denk ik geen kwaad).
Dan: daar komen ze aanlopen.
Op het weiland rechts.
Heupwieg-waggel.

Pappa zwaan en mamma zwaan en de kinderen.
Wat zijn ze groot geworden!
Snel tel ik ze: zes. Echt maar zes? Eentje dood dus.
Wat me treurig maakt terwijl de gemiddelde wilde eend ervoor zou tekenen dat ze maar 1 pul zou verliezen.

Ik zwaai, hol weer naar binnen en keer terug met een zakje met zes bruine broodjes.
De zwanen hangen voor de steiger.
Pappa zwaan en de kinderen eten gretig.
Wanneer ik iets gooi richting mamma zwaan deinst die ietsje naar achteren zodat een kind het kan eten.

Pappa zwaan doet wel *iets* meer dan brood eten: hij jaagt de eenden die nog in de buurt zijn weg.
Geen twijfel aan de rolverdeling.
Huisje boompje beestje.
Of: weiland rietkraag brood.